المپیک توکیو پس از تاخیری طولانی سرانجام روز جمعه اول مرداد، رسما آغاز می‌شود. شور و هیجان مسابقات در میان هزاران ورزشکار، نماینده و خبرنگار ملموس است و دیدن توکیو هم که جای خود دارد. البته هم‌زمان با افزایش آمار ابتلا به کرونا، دولت ژاپن وضعیت شهر میزبان المپیک و حومه آن را از ۲۰ تیر تا ۳۱مرداد برای چهارمین بار اضطراری اعلام کرده است؛ یعنی مهمانان نه تنها در بدو ورود در قرنطینه و تحت نظارت قرار می‌گیرند که رفت‌وآمدشان به دهکده المپیک، هتل و ورزشگاه‌ها هم به شدت محدود خواهد بود. در واقع دیدار با اهالی محلی، نوش جان کردن خوراکی‌ها و نوشیدنی‌های ژاپنی یا تماشای خشک و خالی توکیو و ژاپن اگر به کلی ناممکن نباشد، چندان امیدی هم به آن‌ها نیست.

البته بسیاری می‌توانند دست‌کم دیجیتالی هم که شده محدودیت‌های فاصله‌گذاری اجتماعی را دور بزنند. تارنماهای رسانه‌های اجتماعی و به ویژه برنامک‌های دوست‌یابی ژاپن با افزایش مراجعه کاربران خارجی روبه‌رو شده‌اند که بیشترشان رسما به دلیل المپیک به این کشور آمده‌اند.

زنی بیست و چند ساله از اهالی توکیو می‌گوید به علت آنکه «خبرنگاران بسیاری از ایالات متحده و بریتانیا» آمده‌اند، کاربران خارجی برنامک دوست‌یابی بامبل افزایش چشمگیری یافته است. او می‌گوید که به تازگی سه مرد خارجی سی و چند ساله از طریق برنامک بامبل با وی تماس گرفته‌اند که دو نفرشان خبرنگارند و برای گزارش کردن مسابقات آمده‌اند و سومی هم مربی تیم ملی قایق‌رانی یکی از کشورها است.

این ماجرا فقط برای او پیش نیامده است و یکی از دوستانش هم در فیس‌بوک نوشته که المپیک باعث شده است شمار مردان خارجی عضو برنامک بامبل ناگهان افزایش یابد.

در فیس‌بوک از زنی از خارجیان مقیم پرسیدیم در حال حاضر کدام برنامک دوست‌یابی در توکیو دست بالا را دارد. او می‌گوید: «بامبل. شمار زیادی از مهندسان دوست دارند تا پایان ماه سپتامبر برای خودشان «زندگی دومی» دست‌وپا کنند اما فقط بامبل چنین وضعیتی پیدا نکرده است. بامبل بیشتر با پیدا کردن دوست مرد و زن برای زنان سروکار دارد اما برنامک‌هایی مثل تیندر و اوکی‌کیوپید هم بازارشان با روندهایی متفاوت داغ شده است.

کاربری در فیس‌بوک نوشته است: «راستش را بخواهید تارنمای تیندر ژاپنی چندان خوشایند نیست. مطمئن نیستم اما عکس شناسه‌ها عجیب و غریب است. گربه، سگ، غذا و هزار چیز دیگر. اوکی‌کیوپید و بامبل بهترند. محض اطلاعتان بگویم که در ژاپن خبری از قرنطینه المپیکی نیست... خخخخ.»

کاربران خارجی پیرز، برنامه دوست‌یابی داخلی و معروف ژاپن هم اندکی افزایش یافته است که با توجه به ژاپنی بودن زبان این برنامه چشمگیر است؛ زیرا برای کار با آن باید با زبان ژاپنی آشنایی عمقی‌تر داشت.

برخلاف بیشتر برنامک‌های دوست‌یابی، محور برنامک پیرز پیدا کردن شریک برای یک رابطه بلندمدت است. استفاده زنان از این برنامک رایگان است اما مردان باید هر ماه مبلغی برای حق عضویت بپردازند.

اعضای خارجی جامعه دگرباشان جنسی نیز از طریق برنامک‌های دوستیابی سنتی از قبیل گرایندر، آشنایی مجازی با اهالی این کشور و خارجی‌های مقیم را رقم می‌زنند.

مردی از خارجی‌های مقیم که در فیس‌بوک نیز حساب کاربری دارد، تایید کرد که همه فاصله‌ اجتماعی را رعایت نمی‌کنند و گفت: «همین الان گرایندر به شدت محبوب است. کاربران این برنامه تمام قواعد قرنطینه را می‌شکنند.»

قوانین طرح اضطراری عبارتند از فاصله‌گیری اجتماعی، ساعت‌های کوتاه‌تر کاری برای میخانه‌ها و رستوران‌ها، محدودیت‌های فروش الکل و ممنوعیت تجمع غیرضروری پس از ساعت هشت شب. به علاوه در محل‌ برگزاری بازی‌های المپیک نباید هیچ تجمع بزرگی شکل بگیرد.

برای ورزشکاران، هیئت‌های همراه، اصحاب رسانه‌های بین‌المللی حاضر در توکیو رعایت این محدودیت‌ها واقعا چالش بزرگی است: چگونه می‌شود هم از سفر خود لذت ببرند و هم قوانین را رعایت کنند؟

بازدیدکنندگان خارجی حاضر در ژاپن در صورت شکستن قوانین قرنطینه مثلا نقض خودقرنطینگی ۱۴ روزه در بدو ورود، ممکن است تاوان سنگینی بپردازند و واقعا از این کشور اخراج شوند ولی همه قصد قانون‌شکنی ندارند. زنی ساکن توکیو گفت‌وگویش با یکی از خارجی‌ها در برنامه بامبل را به یاد می‌آورد و می‌گوید: «از من پرسید می‌شود بعد از مسابقات همدیگر را ببینیم؟»

یکی دیگر از ساکنان توکیو در رسانه‌های اجتماعی در مورد استفاده از برنامک‌های دوست‌یابی در ژاپن نوشت: «قبلا تعداد خارجی‌ها در بامبل زیاد نبود اما ظرف یک ماه اخیر، بوم! ناگهان سیل خارجی‌ها سرازیر شد!» این زن می‌گوید که اخیرا هنگام قدم زدن در منطقه معروف شیبویا، اتوبوس دربست ورزشکاران در راه ورزشگاه المپیک را دیده است: «(فکر کنم) ورزشکارها [خارجی] بودند که همگی با لباس هم‌شکل در اتوبوسی چپیده بودند و بیرون را تماشا می‌کردند. از چهره‌هایشان می‌شد خواند که : واااای دلم می‌خواهد بروم قاطی مردم، می‌خواهم ببینم طعم واقعی سوپ رشته ژاپنی چطور است.»

او می‌گوید اگر یکی از این ورزشکاران را در تارنماهای دوست‌یابی می‌دید به وی گوشزد می‌کرد که همه به دنبال روابط بزن‌ در رو نیستند. بسیاری از افراد حاضر در ژاپن از برنامه‌های دوستیابی بسته به برنامه‌اش برای تبادلات زبانی یا دیدار با افرادی که به زبانی که بعدا دلشان می‌خواهد یاد بگیرند سخن می‌گویند، بهره می‌برند: «تیندر برنامکی برای روابط بزن‌‌دررویی است. بامبل بیشتر برای دیدارهای دوستانه و پیرز برای [روابط] واقعا جدی است. خیلی به این بستگی دارد که قصد و هدف آدم چیست.»